“I love you!” Kirde ze met een stralende glimlach en haar armbandjes rinkelden toen ze me tegen zich aan drukte. De knuffel duurde slechts een moment voordat ze door huppelde naar een groepje wat er net zo gelukzalig en spiritueel uitzag als zei.
Terwijl ik de warmte van haar lichaam voelde vervagen twijfelde ik toch wel aan deze liefdesverklaring, ze had me nog geen drie minuten geleden voor het eerst ontmoet…
Wat wilde ik me graag zo voelen als de mensen die ik daar ontmoete. Dus ik mediteerde me een ongeluk. Iedereen om me heen leek door drie uur gelukzalig zen te zijn op een kussen de bijzonderste transcendente ervaringen te hebben. En ik… ik zat m’n ademhaling te volgen. Geen toeters of bellen, hippe manifestaties, glitters of eenhoorns. Ik was gewoon Lotte, in m’n eigen lichaam, soms viel ik in slaap. Maar dat was het dan ook wel.
En ‘s nachts lag ik eenzaam en huilend in bed. Waar was dat stralende meisje, die zei van me te houden, als ik haar nodig had?
Emoties ‘weg’ mediteren
Ik ben altijd een rustig en verlegen meisje geweest. Vroeger dacht ik dat ik weinig behoefte had aan contact met mensen. Ik had moeite met communiceren, en al dat sociale gedoe vond ik maar lastig. “Wie zit er nou op jou te wachten? Wie vind jou nou leuk? Als ze je echt zouden kennen… “ Hoe vaker ik dat tegen mezelf vertelde hoe meer mijn omgeving dat bevestigde. Ik werd steeds eenzamer. Ik dacht dat introversie een negatieve eigenschap was, iets wat ik moest verbergen in deze extraverte maatschappij. Dus ging ik heel hard mijn best doen om vooral niet te zijn wie ik diep van binnen ben. Vaak ten koste van mezelf waardoor ik me nooit echt op mijn gemak voelde.
Zo raakte mijn pad steeds meer bezaaid met zelfhulpboeken. Maar in mijn beoefening van spiritualiteit vond ik nergens een handvat voor mijn opgekropte emoties en onverwerkte trauma’s. Hoewel ik dat toen dacht kon ik die niet ‘weg’ mediteren of affirmeren. Het hielp me een periode zeker voorruit, het bracht rust in mijn hoofd, maar op een gegeven moment werd ik toch weer ingehaald. Voor mij zat er namelijk een nadeel aan: Ik bleef in mijn hoofd.
Mijn toch al drukke, overbezette hoofd dat me vertelde dat ik niet goed genoeg was.
Natuurlijk was dit mijn onbegrip van het concept meditatie, waarin ik geloofde dat ik mijn gedachtes weg moest drukken en nadertijd twee centimeter boven de grond zou moeten zweven. Het afgelopen jaar leerde ik steeds meer om mijn emoties en gedachten er te laten zijn. In plaats van ze weg te drukken, ze te gebruiken als mijn onderwerp van meditatie en er zo steeds dieper in te voelen. Maar het echte kwartje viel pas toen ik startte met het beoefenen van Tantra.
JAAA!! Tegen alle kanten van het leven
Jaren heb ik gezocht om mijn negatieve kanten te veranderen. Toen ik in aanraking kwam met Tantra leerde ik om ongewenste eigenschappen om te zetten naar kracht. Toen ik stopte met zoeken en het ging omarmen als een deel van mij ging verandering vanzelf.
Nu weet ik dat het leven zijn schaduwkanten heeft, licht kan tenslotte niet bestaan zonder het donker. Nog steeds word ik soms overweldigd door de schaduwen, ren ik er het liefst voor weg. Maar Tantra heeft me geleerd om deze momenten te verwelkomen en te omarmen als een les om mezelf te ontwikkelen. JA! Te zeggen tegen alles. Mijn emoties, mijn lichaam, mijn uitdagingen. JA! tegen het leven. En ik leer jou dit graag ook.
Echte verbinding
Inmiddels weet ik dat ik wel intens gelukkig word van contact met anderen. Maar ik zoek naar echte verbinding, wezenlijk en waardevol contact. Het echt kunnen zijn met mensen, geliefden en familie. Die diepere connectie voelen met wildvreemden waarbij een vluchtig “I love you” als oppervlakkig word ervaren. Volledig mijn emoties durven voelen, echte verbinding ervaren met anderen en daar in gezien worden zoals ik ben.
Alles wat me een echt mens maakt, met al mijn woede, frustratie, lust en angst. Om mijn emoties te kunnen voelen en uiten moet ik me bewegen. Alles wat me dwarszat kon ik via mijn lichaam benaderen en vrijgeven. Waar ik altijd het gevoel had dit weg te moeten drukken kon ik het nu ten volle voelen en leven. Wat een vrijheid!
